Uitzendkrachten hebben ook bij ‘doorlening’ recht op Inlenersbeloning

Het is bekend dat uitzendkrachten recht hebben op een gelijk loon als vergelijkbare vaste werknemers, indien zij hetzelfde of vergelijkbaar werk doen (de zogenaamde ‘inlenersbeloning’). Het maakt daarbij niet uit dat sommige uitzendkrachten via verschillende ondernemingen zijn ‘doorgeleend’. Doorlening kan niet afdoen aan het recht op een gelijk loon, zo oordeelde de kantonrechter Haarlem op 28 maart 2018.

Eisers in deze zaak waren zestien uitzendkrachten, die in de periode van 2011 tot september 2015 in dienst van uitzendbureau Flexcargo en DMW als vrachthalmedewerker hadden gewerkt op Schiphol. De uitzendkrachten vorderden in deze procedure achterstallig loon. Flexcargo en DMW betaalden de uitzendkrachten het wettelijk minimumloon. Eisers stelden dat zij over de genoemde periode recht hadden op hetzelfde loon als de vrachthalmedewerkers die rechtstreeks in dienst zijn van DHL en MWC (de ‘inlenersbeloning’). Dat gelijke loon is volgens eisers het loon van de DHL-cao en de MWC-cao. Dat cao-loon lag aanzienlijk hoger dan het minimumloon.

Uitspraak

Uitzendkrachten hebben recht op een beloning gelijk aan het loon en de vergoedingen die worden toegekend aan werknemers werkzaam in gelijkwaardige functies in dienst van de inlener (artikel 22 lid 1 van de toepasselijke NBBU-cao en artikel 8 lid 1 van de Wet allocatie arbeidskrachten door intermediairs (Waadi)). Voor het recht op een gelijk loon moet volgens de kantonrechter Haarlem worden gekeken naar de onderneming waar de terbeschikkingstelling plaatsvindt, los van de doorlening. Dat is de onderneming waar de uitzendkrachten feitelijk hebben gewerkt. In dit geval zijn dat DHL en MWC. Dit betekent dat de uitzendkrachten recht hebben op het loon volgens de DHL-cao en de MWC-cao.

Meer weten?

Wilt u meer weten over dit onderwerp? Neem dan contact op met Richard Ouwerling van Pellicaan Advocaten, per e-mail of per telefoon: +31 (0)88 627 22 87. Hij helpt u graag verder.